staffik wrocław !!! -

Natalia1990 · ~NewUser~

[quote="Natalia W"]

Natalia W · ~ForumUser~

Chamol · ~ForumUser~

Mój nr telefonu masz zresztą rozmawialiśmy. Skoro jednak chcesz go zostawić mogę Ci pomóc mam szkoleniowca, behawiorystę i sędziego psich sportów. Jest raz na miesiąc w Naszym mieście. Nie znam nikogo lepszego. Tak na szybko mogę go zobaczyć. Mieliśmy się spotkać nie dzwoniłaś i masz efekt.

Natalia1990 · ~NewUser~

Dzwoniłam już kilka razy na samym początku nie odbierałeś niestety...
Teraz chętnie skorzystam z Twojej pomocy;-) Wtedy to też była zagmatwana sprawa, że tak powiem...
Zadzwonię jutro po południu ok? To spróbujemy jakoś się dogadać. Dzięki jeszcze raz za zainteresowanie pozdrawiam.

Chamol · ~ForumUser~

Zadzwoń jutro koło 14 ja mam zepsuty telefon. Jutro powinienem mieć inny. Pozdrawiam

Beatrix · ~NewUser~

Natalia, w końcu znalazłam forum i swoje hasło do niego- bo dość długo nie mogłam na nie wejść.

Na początku, chciałabym powiedzieć, że Adi jest psem z mojej hodowli i niestety jego historia nie bya różowa- w wieku gdy miał rok, został mi zwrócony z dnia na dzień- ja niestety nie mogłam go zatrzymać, mam jeszcze 5 psów (wtedy 4) i stosunki między nimi a Adim były bardzo napięte- przez te kilka tygodni właściwie całkowita izolacja i wywiezienie jednego z moich psów- wtedy jedynego samca- żeby się z Adim nie pogryźli (choć tu muszę przyznać, że to westik Pako zaczynał). Z ciężkim sumieniem podjęłam decyzje o szukaniu nowego domu dla Adiego- i tak znalazła mnie Natalia.
Po jakimś czasie wyszedł cały szereg zaniedbań, jakie tkwiły w psychice Adiego- chociaż jego była właścicielka zapewniała mnie że wszystko jest dobrze, okazało się, że pies nawet nie umie chodzic normalnie na smyczy (mieszkał w domku z ogródkiem i pewnie był wypuszczany). Nie chce się rozpisywać tutaj, zainteresowani znają całą historię, faktem jest, że Natalia naprawdę nie miała łatwo, jak mogłam-i umiałam- doradzałam , niestety dzieliła nas duża odległość, ona-z Wrocławia, a ja z Warszawy.
Teraz Adi -po kastracji, zachowuje się spokojnie. Wyszło właściwie na to, że prawie cała ta jego nadpobudliwość była spowodowana zbyt wysokim stężeniem męskich hormonów we krwi- po zabiegu, który doradził bodajże weterynarz polecony przez kogoś, Adi stał sie o wiele spokojniejszy, bardziej skupiony na swoich ludziach.
Natalia- ogromnie dziękuję Ci, że dałaś Adiemu drugą szansę, sama wiesz, jaki to wspaniały psiak, trochę wariat, ale w pozytywnym znaczeniu- w tym momencie.
Dziękuję też bardzo Tym, którzy z kolei pomogli Natalii pracować z Adim i podtrzymywali Ją na duchu w tych gorszych chwilach.
Dzięki Wam wszystkim pies ma w końcu swój kochający dom Very Happy

, a mnie spadł kamień z serca.

Natalia1990 · ~NewUser~

Beatrix kochana;-) Z Adim teraz rozumiemy się, że tak powiem bez słów Wink

Nie sprawia nam już żadnego problemu! No poza czasami rozszarpaną foliówką hehe, ale to nasza wina, bo wychodząc z domu zapominamy schować, a on uwielbia szelest rozrywającego się worka:D
Generalnie Adi ma swoje miejsce w domu i bardzo je akceptuje. Obeszliśmy się bez klatki;-) Gdy ktoś do Nas przychodzi w odwiedziny wystarczą z 3 odwołania i Adi się uspokaja;-) A na smyczy chodzi pięknie tylko trzeba go jeszcze troszkę korygować, bo jak zawsze wiele go interesuje, ale myślę, że to normalne szczególnie u tej rasy:D Nawet nie wiesz jak się cieszę, że się nie poddaliśmy!! aha i ostatnio jak go spuszczamy, Adi jest zainteresowany zabawą z nami, a nie lataniem w samopas o też uważam za ogromny sukces. Nie będę mówiła, że to przyszło samo z siebie, ale to był kawał ciężkiej pracy i do tej pory jest, ale ważne, że warto, że są postępy! A i po Adim widać, że jest szczęśliwszym psem;-) Dziękuję wszystkim za wszystko no i Tobie oczywiście Beatrix za zaufanie po mimo tylu zwątpień z mojej strony;-)

Beatrix · ~NewUser~

To ja dziękuję, że się nie poddaliście, i zrobiliście z Adim naprawdę "kawał dobrej roboty" Very Happy

- poweim Ci, że nie raz obwiniałam siebie że dałam Ci psa, z którym są problemy- w dodatku ta odlegość, nie miałam jak Wam pomóc, poza pisaniem do siebie Smile

... Cały szkopuł tkwił w tym, że te wszystkie zaniedbania nie wyszły od razu- ujawniały się stopniowo- jak kiedys napisałaś "W domu anioł, na spacerze..." Twisted Evil

. Nie poddaliście sie i jestem Wam ogromnie wdzięczna za trud, czas i poświęcenie jakie włożyliście, żeby tylko Adi mógł zostać z Wami- modliłam sie o to, bo ciężko by mi było znależć dom dla psa, który juz dwa razy dom stracił i sprawia problemy. Na szczęście pomogło Ci też kilku ludzi, którzy znają sie na staffikach- im także podziękowałam w poprzednim poście. Wiesz, co innego jest jak przeżywasz cos z Twoim psem, i słyszysz, że ktoś też miał podobne zachowania u swojego staffiora Mruga

. Nie czujesz się juz tak samotna, wiesz, że można pracowac nad psem i daje to efekty.
Bardzo sie cieszę, że chłopak spoważniał i czytając co napisałaś- widzę,m ile musieliście pracować, żeby osiągnąć obecny stan- niestety w tym najważniejszym momencie życia- tzn po odsadzeniu od matki- Adi nie miał prawie żadnej socjalizacji, stąd za pewne większość problemów, dodając do tego podwyższony testosteron tworzy sie mieszanka wybuchowa...
Wielkie pozdrowienia dla Was i Adiego- i jeszcze raz dziękuję za drugą szansę, która od Was dostał.

Natalia W · ~ForumUser~

uwielbiam takie historie

! i gratuluje podjecia slusznej decyzji i tego ze Adi sprawia wam teraz wiecej radosci niz problemow!!! Pozdrawiamy